ኣየ ‘ጎብየ’፡ ትጎዪ ኣብዘይጉየ

ሓደ መራሒ፡ ንርእሱ ከም ሰራሕ መሬት፡ ገባርን ሓዳግን ክቖጽር ኣይግብኦን። ህዝቢ መራሒ ከም ዊንታኡ ወይ ቃሕታኡ ክሰርሖ ዝጽበ ጽቡር መሬት ኣይኮነን። ብኣንጻሩ ግዳ፡ ከገልግል፡ ታሪኽ እቲ ህዝቢ ናብ ዝሓሸ መጻኢ ከማእዝን ፍሉይ ሓላፍነት ዝተሰከመ ኣካል እቲ ሕብረተሰብ’ዩ። ካብ ድኽነትን ሕማማትን፡ ስእነት ስራሕን ዋሕዲ ዕድላትን፡ ድንቁርናን ድሑርነትን፡ ስግኣትን ፍርሕን፡ ከላቕቆ ሰፍ ዘይብል ጾር ህዝብን ሃገርን ኣብ ማእገሩ ይጸውር። ከምዚ ዝበለ መራሒ ዝረኸበ ህዝቢ፥ ሃገሩ ገነት፡ ቤቱ ኣድሃ ይኾነሉ። ከምዚ ዝበለ መራሒ ይሃበና ይሃብኩም’ዩ ዜብል።

ጽቡቕ ባህርይ ብሓቂ ኣገዳሲ ረቛሒ እዩ። ሓደ መራሒ ከም ኣደ ንህዝቡ ርሕሩሕ፡ ሓብሓብን፥ ከም ንስሪ ብልሒን ምስትውዓልን እተዓደለ፥ ከም ጎብየ ድማ ንተጻብኦን ጸላእትን ዝጻወር ተሪር ቆርበት ክህልዎ የድሊ። እዚ ክበሃል ከሎ ግና ብቑዕ መራሒ ሃገር፡ ጸላእተይ ዚብሎም ደቂ ሃገር የብሉን። ሓሳቦም ካብ ናቱ ፍልይ ምስ ዝብል እንተኽኢሉ የሐጉሶ፡ እንተዘይኮነ ግና ይጻወሮ’ምበር ኣይተሃላለኾን። “ኩልኻ ሓደ ኣይግበርካ” ድማ ይብል ካብ ልቡ። ዓወት ካብ ብዝሒ መኸርትን፡ ብዓይነቶም ኣዝዮም ዝተፈላለዩ ሓሳባትን ከም ዝምንጩ ኣይስወሮን፡ ክፉታት ኣዒንቲ ኣለዋኦ፡ ርሒብ ኣእምሮ ይውንን።

ብዘይ ኣብ ሃገርና፡ ርእሶም ከም ብምሳሌ ጎብየ ጌሮም ዝገልጹ መራሕቲኳ ብዙሓት ኣይተራእዩን። ግናኸ ብዛዕባ ጎብየ’ውን ብዙሕ ክበሃል ይክኣል’ዩ። ንመርኣዪ ዝኾኑና ክልተ መለለዪ ምልክታት ንውሰድ።

እቲ ቐዳማይ፡ ጎብየ፡ እቲ ሰረጣን ዝባኑ ካብ ዓጻጽምቲ እተሃንጸ፡ ኣዝዩ ረጒድ’ዩ። እዚ ኣብ ረርእሲ ብዝተደራረበ ቀጸላታት ድርዒ እተሰርሐ ሕቖኡ ብዙሕ ጥቕሚ ኣለዎ። ዝኾነ ይኹን ተጻብኦ ምስ ዘጋጥሞ ርእሱ ኣብ ትሕቲ ዝባኑ ይቐብሮ፥ ይሕባእ። ንሱ ዕርዱ እዩ።

እቲ ኻልኣይ ድማ፡ ኣእጋር ጎብየ ኣዝየን ሓጸርቲ እየን፡ ተበጊሱ ገፈፍ እናበለ ይጓዓዝ፡ ኣየስልጥን ድማ። ንርእሱ’ኳ ተሸኪሙ ክኸይድ ጋዶ ይኾኖ። እንትኾነ እዚ’ውን ዝጠቕመሉ እዋን ኣለዎ።

ብሱል መሪሕነት ናብ ፍርዲ ኣይህንደድን። መንግስቲ፡ ኣብ ውግእ ንምእታው፡ ደም ንምኽዓው ዘይህወኻ ኣእጋር፡ ሰለይ ዝብላ ኣእጋር የድልያኦ። ስለዚ ብተርባጽ ኣብ ኲናት ካብ ትሽመም፡ ከም ጎብየ ደፋእ ኢልካ ንኹናት ብዝተኻእለ መጠን ከተወግዶ፡ እንተዘይተኻእለ ድማ ከተደናጉዮ ይምረጽ።

ዝኾነ ይኹን ህዝቢ፡ መራሒኡ ከብዱ ዘየኽእሎ፡ ቦቕቧቕ፡ ስቓዩ፡ ጭንቀቱ፡ ስግኣቱ ዝርድእሉ ክኸውን ሃረር ይብል። ዜጋታትና ፈቖድኡ፥ ገለ ዶብ ክሰግሩ ብዘይ ንሕስያ ብጥይት፡ እቶም ካብዚ ዘምለጡ ድማ ሸቃጦ ሰብ ኣብ በረኻታት ሲናይ ከመናጠሉሎም ከሎዉ፡ እቶም ነዚ’ውን ዝሰገሩ ኣብ ሜዲተራንያን (ከም እኒ ላምፐዱዛ) እንኪሃልቁ እምብኣር መንግስትናን መራሕትናን ኣብ ክንዲ ከም ናይ ኣደ ዝበለ ርሕራሔ ዘይኮነስ፡ ከም ጎብየ እቲ ከም ከውሒ ዝደረቕ ዝባኖም ክህቡና ከሎዉ ሕቶ ክለዓለና ግቡእ’ዩ። እምበርዶ እዞም ስልጣን ሒዞም ዘሎዉ መራሕቲ ሓልዮት ህዝቢ ኣለዎም እዩ ድማ የብለና።

ሕቶ ቅዋም እንተልዓልካ – ኣጽቅጥ፤ ሕቶ ናይ ፖለቲካን ናይ እምነትን እሱራት እንተልዓልካ – ጥርቅም፤ ሽግርና ኣብ ምፍታሕ ከም ጎብየ ገርፈፍ። ጥርቅም ደኣ’ሞ እንታይ ይጠቅም።

መንግስቲ፡ ንተቓውሞን ወቐሳን ዘአንግድ ሰፊሕ ልብን እንግድዓን ክህልዎ እዩ ዘምሕረሉ። እቲ ዝባን ጎብየ ሻቡ ዝያዳ መገልገለ። ጎብየ ግን ነዚ ሰረጣን ዝባኑ መሕብኢ ርእሱ እዩ ዝጥቀመሉ። ነታ ዝርካባ፡ ክንዮ ገዛእ-ርእሱ ክትሓስብ ዘይኮነላ ንእሽቶ ርእሱ ኣብኣ ይሓብኣ። ንፉዕ መራሒ ክብረቱስ ይትረፍ ሂወቱኳ እንትኾነ ስለ ህዝቡ እሕሊፉ እዩ ዝህብ።

ነቐፌታ ንዘቕርቡ ንምሕያር ካብ ጉማ ሰማይ ትሸብብ፡
ጎብየ መዓስ ኣብቆልካ እኽናፍ፧

ፍሉይ ሓሳብ ንዘልዕሉ ንምድስካል ካብ ሰገን ትፈጥን፡
ጎብየ መን ሃበካ ነዋሕቲ ኣእጋር፧

ተቓውሞ ንዘስምዑ ንምጉባጥ ከም ነብሪ-ጫካ ብቕጽበት ትዘልል፡
ጎብየ መዓስ ተዋህበካ ሓያላት መሓውር፧

እምነት ንዘለዎም ክትውሕጥ ከም ገበል ፈጢንካ ትውርወር፡
ጎብየ ካብ መዓስ ትፈናጠር፧

ኣየ ጎብየ፡ መኒ’ኻ ተበሉኻስ መን ትብል፧ ሓርቢቱናኮ፡ ነፋሒቶዶ ክንብለካ ወይስ ዕንቅርቢት፧ ንጉዳይ ሃገር፡ ጉዳይ ፍትሒ፡ ጉዳይ ፍርዲ፡ ጉዳይ ዕርቂ ከውሒ ልቢ ምስ ጸማም ኣእዛን፤ ወዲ ኣፎም፡ ኢሱ ንዝብሉኻ ክምስምስ እትብል ወርቂ ሚዛን።

ትጎዪ፡ ትነጥር፡ ትመጣጠር፡ ትቕልጥፍ ክትቀጽዕ፡ ክትቀትል ዝበለ ዒም። ትድንዝዝ፡ ይጻንዓካ፡ እዝንኻ ትደፍን ንናይ ውጹዓት ጥርዓን።

ኦ ህዝቢ ኤርትራ፡ ጎብየ ኣይኮነን ርኤ ተመን ኣብ ርስትኻ፡ ኣብ እግርኻ። ህዝበይ፡ እቲ በትሪ ኣብ ኢድካ ደጊም እንታይ ምኽሪ ደሊኻ።